ေသၿပီး၇ ရက္ (သို႕) အႏၲရာဘ၀၀ါဒ

ေသၿပီး၇ ရက္ (သို႕) အႏၲရာဘ၀၀ါဒ *** လူတစ္ေယာက္ေသဆံုးေသာအခါ (၇) ရက္မလည္မီ မိမိပိုင္ဆိုင္ရာေနအိမ္ (ဘံု) ထဲတြင္ တေစၧသူရဲဘ၀ႏွင့္ ရွိေနျပီး (၇)ရက္ ျပည့္ေျမာက္ေသာအခါမွသာ မိမိလားေျမာက္ရမည့္ ဘံုဘ၀အေထြေထြသို႔ ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိသည္ဟူေသာ "အယူ၀ါဒ" တစ္ခုရွိပါ၏။ ယင္းအယူအဆ၌ သက္၀င္ယံုၾကည္သူဦးေရမွာလည္း အထုအထည္ ပမာဏၾကီးမားလွပါ၏။ ေကာင္းျပီ လူေသေသာအခါ လားရာဂတိတစ္ခုသို႔ တိုက္ရိုက္ကူးေျပာင္းျခင္းမရွိဘဲ တေစၧသူရဲဘ၀ကို "ၾကားခံ" ထားရသည္ဆိုျခင္းမွာ မွန္ကန္ပါသေလာ။ ယင္းအယူ၀ါဒသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဓမၼႏွင့္ ကိုက္ညီပါ၏ေလာ။ လူေသျပီးေနာက္ တေစၧသူရဲဘ၀ႏွင့္ (၇)ရက္ေနျပီးမွ တေစၧသူရဲဘ၀ကို ၾကားခံထားျပီးမွ ဘံုဘ၀တစ္ခုခုသို႔ ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိသည္ဟူေသာ အယူမွာ "အႏၲရာဘ၀၀ါဒ" ျဖစ္ပါသည္။ ယင္း အႏၲရာဘ၀၀ါဒ သည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဓမၼ ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ျခားနားေသာ အယူ၀ါဒ ျဖစ္ပါ၏။ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရမူ လူကြယ္လြန္ေသာအခါ စုတိစိတ္ခ်ဳပ္ျပီးေနာက္ ေနာက္တစ္ဘ၀မွာ ပဋိသေႏၶစိတ္ (ခ်က္ခ်င္း) ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ၾကားခံဘ၀တစ္စံုတစ္ရာ မရွိပါေခ်။ တစ္ခါက ျပင္သစ္ပညာရွင္မ်ားက ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား "၀ိညာဥ္သည္ အတြယ္ရွိမွ ျဖစ္ပါသလား (သို႔) မတြယ္မီ အလြတ္အေလ်ာက္ ျဖစ္ေနပါသလား။ အစိမ္းတေစၧျဖစ္သည္ ဆိုေသာစကား မွန္ပါသလား" ဟူ၍ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက- "အတြယ္ရွိမွ ျဖစ္သည္။ အတြယ္မရွိမီ အၾကားမွာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အျဖစ္၌ အလြတ္အေလ်ာ္ျဖစ္၍ေနရသည္ မဟုတ္ေပ။ အတြယ္မရွိမီ အၾကားမွာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အျဖစ္၌ အလြတ္အေလ်ာက္ျဖစ္၍ ေနရေသးသည္ဟူေသာ အယူသည္ အႏၲရာဘ၀ဒိဌိ အယူမည္၏။ ထိုအယူကို ဗုဒၶဘာသာက်မ္းဂန္တိ္ု႕၌ ပယ္ဖ်က္လ်က္ရွိၾက၏။ သတၱ၀ါတို႕၌ ျပဳခဲ့ေသာကံအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾက၏။ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူျပဳခဲ့ေသာကံႏွင့္ ေလ်ာ္ညီထိုက္တန္သည့္ ဘံုဘ၀သို႔ ေရာက္ရေပသည္။ ကြယ္လြန္သူ၌ အားအရွိဆံုးျဖစ္ေသာ 'ကံ' တစ္ခုသည္ မိမ္၏သက္ဆိုင္ရာဘံု၌ မိမိႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာဘ၀ကိုသာ ျဖစ္ေစပါ၏။ အျခားေသာဘ၀တစ္ခုကို ၾကားခံမျပဳပါ။" လူတစ္ေယာက္၏ ေနာက္ဆံုးစုတိစိတ္ျဖစ္ျပီးသည္ႏွင့္ ဘ၀သစ္ ပဋိသေႏၶစိတ္သည္ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ေပၚေၾကာင္းကို ေက်းဇူးရွင္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ဆရာေတာ္ၾကီးကလည္း ဤသို႔မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ လူတစ္ေယာက္၏ ေနာက္ဆံုးစုေတစိတ္ႏွင့္ ဘ၀သစ္ပဋိသေႏၶစိတ္သည္ လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးခ်ိန္ကို ကုေဋတစ္သိန္းေလာက္စိတ္လွ်င္ တစ္စိတ္ေလာက္သာ အခ်ိန္ၾကာ၏။ ဘ၀ေဟာင္းကစုေတသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဘ၀သစ္မွာ ျဖစ္ရေတာ့၏ ဟုဆိုလိုသည္။ အိမ္အနီးအပါး၌ တေစၧျပိတၱာျဖစ္ေနသူမ်ားသည္ ထိုတေစၧၧဘ၀မွာပင္ အသစ္ျဖစ္ရ၏။ နတ္ျပည္ႏွင့္ ငရဲျပည္သို႕ ေရာက္မည့္သူလည္း ထိုအေတာအတြင္းမွာပင္ ထိုဘ၀သစ္၌ ျဖစ္ျပီးေလ၏။ ထို႕ေၾကာင့္ အေလာင္းေကာင္ကို သခၤ်ဳိင္းမွာျဖစ္ေစ၊ အိမ္မွာျဖစ္ေစ သရဏဂံုတင္ေၾကာင္းကို ေသလြန္သူတို႔သိဖို႔အေရးမွာ အလွမ္းေ၀းလွေခ်၏။ သိမည္ဆိုလွ်င္ အိမ္အနီး၌ သုသာန္အနီး၌ တေစၧ၊ ျပိတၱာျဖစ္ေနသူေလာက္သာ သိခြင့္ရွိသည္။ အကယ္တႏၲဳ ေသဆံုးသူသည္ ကံအေၾကာင္းမလွေသာေၾကာင့္ တေစၧသရဲဟု ေခၚေသာ ပရဒတၱဴပဇီ၀ိတ ျပိတၱာျဖစ္လွ်င္ ထိုျပိတၱာဘံု၌ (၇)ရက္မွ် ေခတၱေနျခင္းမဟုတ္။ မိမိပိုင္ဘံုမွာ ကာလအပိုင္းအျခားမရွိ ေနျခင္းမ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါ၏။ တေစၧသူရဲျဖစ္တိုင္းလည္း သူ႕မိသားစုႏွင့္ အိမ္ရာ အေဆာင္အဦး အနီးအပါးမွာ မေနထိုင္ပါ။ မိမိ၏ မိသားစုႏွင့္ အိမ္ရာ ဥစၥာအေပၚ စြဲလမ္းတပ္မက္ေသာ တေစၧသူရဲေတြသာ အိမ္အနီး၀န္းက်င္တြင္ က်င္လည္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေသဆံုးျပီး (၇)ရက္ၾကာမွ ရက္လည္ဆြမ္းသြတ္ျခင္းသည္ အႏၲရာဘ၀၀ါဒီတို႕၏ အယူ၀ါဒ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ၀င္ေရာက္ေရာေႏွာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြယ္လြန္သူအတြက္ ရည္မွန္းျပီး သပိတ္သြတ္ဆြမ္းေကၽြး အလွဴဒါနျပဳ အမွ်ေ၀ျခင္းသည္ (၇)ရက္ ရည္လည္မွမဟုတ္ဘဲ ေသဆံုးျပီး တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာပင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါသည္။ ကြယ္လြန္သူကလည္း ပရဒတၳဳပဇီ၀ျပိတၱာျဖစ္ေန၊ အမွ်ေ၀ျခင္းကိုလည္း သာဓုေခၚႏိုင္ခဲ့လွ်င္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ အတြင္းမွာ ျပိတၱာဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္လွ်င္လည္း လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ သို႕မဟုတ္ ျပိတၱာဘ၀ အဆင့္အတန္းျမင့္မားႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ဤ "အႏၲရာရာဘ၀အယူ၀ါဒ" အေပၚတြင္ ခ်မ္းေျမ႕ ရိပ္သာ ဆရာေတာ္ၾကီးကလလည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ေ၀ဖန္ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူခဲ့ဖူးပါသည္။ "လူေသလို႕ ရုပ္ခႏၶာၾကီး ပ်က္စီးသြားတဲ့အခါ၊ အသက္၀ိညာဥ္ကေလးဟာ ရုပ္ခႏၶာၾကီးထဲက မပ်က္စီးဘဲ ထြက္ခြါသြားျပီးေတာ့ သခၤ်ဳိင္းမွာျဖစ္ေစ၊ ေသသူရဲ႕ အိမ္နားပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ေစ လွည့္လည္သြားေနတယ္လို႔ အခ်ိဳ႕ယူဆၾကတာေပါ့။ ေသသူရဲ႔၀ိညာဥ္ဟာ သူရွိေနေၾကာင္းကို သိရေအာင္ ကိုယ္ထင္ရင္လဲ ျပတယ္။ အိမ္တံခါးကိုလဲ လာေခါက္တယ္။ အိမ္ေအာက္မွာ ျဖစ္ေစ၊ အိမ္ထဲမွာျဖစ္ေစ၊ ေျခသံ တရွပ္ရွပ္နဲ႔ သြားလာလႈပ္ရွားေနတယ္ စသည္ျဖင့္ ယူဆစြဲလန္းၾကတယ္။ ဒါကိုပဲ သူရဲ တေစၧလို႔ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ၾကျပန္တယ္။ သူ႔ကို ရည္မွန္းျပီး ရက္လည္ဆြမ္းသြတ္ျခင္း စတဲ့ ဒါနကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္ရင္ အဲဒီ၀ိညာဥ္ အတၱေလးက သာဓုေခၚျပီး တြယ္ရာမဲ့ တ၀ဲလည္လည္ေနတဲ့ သူရဲ၊ တေစၧဘ၀မွ ကၽြတ္လြတ္သြားတယ္။ အဲဒီလို ကၽြတ္လြတ္သြားျပီးမွပဲ သူေရာက္ထိုက္တဲ့ ေနာက္ဘ၀တစ္ခုကို ေရာက္သြားရတယ္လို႔ အမ်ားအားျဖင့္ ယူဆစြဲလမ္းၾကတယ္။ ဒီ အယူအဆမ်ိဳးကေတာ့ ေရာက္ထိုက္တဲ့ဘ၀မ်ိဳးကို မေရာက္ရေသးမီ 'ၾကားခံအႏၲရာဘ၀' တစ္ခုရွိေသးတယ္လို႔ယူဆတဲ့ အယူမွားပါပဲ။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ အရကေတာ့ စုတိစိတ္ခ်ဳပ္ျငိမ္းတဲ့ေနာက္ ေနာက္တစ္ဘ၀မွာ ပဋိသေႏၶစိတ္ျဖစ္တာဟာ တစ္စကၠန္႔ေတာင္မၾကာပါဘူး။ 'အႏၲရာဘ၀၀ါဒ' ကို မစြန္႕မူ၍ အျမဲယူက "နီယတမိစၧာဒိဌိ" ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်းဇူးရွင္ စတုဂီရိေတာင္ေလးလံုးဆရာေတာ္ၾကီးကလည္း ဤသို႔ သတိေပးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။" လူေသေသာ္ ရက္လည္မွ အိမ္ကသြားသည္ဟူ၍လည္း အယူမွားၾကသည္။ ေသေလျပီးလ်က္ အစားလာ၍ စားဦးမည္ဟု ခြက္ႏွင့္ ထမင္းကို အေလာင္းအပါးတြင္ တည္ထားၾကသည္။ ေသေသာ္စုတိစိတ္အဆံုး၌ ပဋိသေႏၶစိတ္ျဖစ္၍ ဘ၀ျခားေလျပီျဖစ္လ်က္ အိမ္မွာ ခုနစ္ရက္ေနျခင္းစသည္ကို အဘယ္သို႕ ျပဳႏိုင္မွာအံ့နည္း။ ပစၥဳပၸန္ဘ၀အဆံုး ေသျခင္းစုတိစိတ္ျဖစ္၍ ခ်ဳပ္သည္၏ အျခားမဲ့၌ ပဋိသေႏၶစိတ္ျဖစ္ျမဲ ျဖစ္သည္။ ေသျခင္းတိစိတ္ ႏွင့္ ပဋိသေႏၶ စိတ္အၾကားမရွိ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေသျပီးေသာ အသက္၀ိညာဥ္သည္ အိမ္မွာ (၇)ရက္ေနျပီးမွ ဘ၀တစ္ပါးသို႔ သြားသည္ဟူေသာ မွားေသာ အယူကို စြန္႕ကုန္ရွာ၏။ မစြန္႕မူ၍ အျမဲယူပါက နိယတမိစၧာဒိဌိ ျဖစ္ရာသည္။ အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္- လူေသေသာအခါ (၇)ရက္မလည္မီ တေစၧသူရဲ ၀ိညာဥ္ဘ၀ႏွင့္ အိမ္တြင္ ေ၀့၀ဲက်င္လည္ေနသည္ဟူေသာ အႏၲရာဘ၀၀ါဒသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဓမၼႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဖီလာျဖစ္ေသာ အယူ၀ါဒျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း လြတ္လြတ္စြန္႕လႊတ္ေရွာင္ခြာအပ္ပါ၏။ Credit: Dhamma Garden Sayardaw